Πετιμεζοκούλουρα & η Θρεψίνη
5 Ιούν
Τα συγκεκριμένα κουλουράκια τα φτιάχνω συστηματικά εδώ και καιρό. Τάχα μου για να τα εξελίξω αλλά νομίζω πως απλά έχω εθιστεί. Και είναι εύκολα, δυο – τρία κολπάκια θα σας πω και το χετε!
Λοιπόν, ξεκινάμε:
Κόλπο πρώτo: αλέθουμε επίμονα τις σταφίδες μαζί με τα υπόλοιπα υγρά υλικά στον επεξεργαστή τροφών (ή στο μούλτι) ώστε να προκύψει μία μόνο γεύση με δυνατό άρωμα και να χαθεί κάπως η αίσθηση του λαδιού.
Κόλπο δεύτερο: αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί για τουλάχιστον 3 ώρες στο ψυγείο. Έτσι η γεύση δένει περισσότερο και επίσης η ζύμη μας πλάθεται με ευκολία.
Κόλπο τρίτο: ζυγίζουμε κάθε κουλουράκι ώστε να έχει το ίδιο βάρος. Βασικό γιατί έτσι ψήνονται όλα το ίδιο 😉
Θα μου πείτε σιγά τα κόλπα. Όλοι τα γνωρίζουν! Σίγουρα, αλλά καμιά φορά, πάνω στην βιασύνη μας δεν τα εφαρμόζουμε. Και επειδή στην συγκεκριμένη συνταγή δοκίμασα και την εκδοχή χωρίς τα παραπάνω, μπορώ να σας πω με σιγουριά πως προκαλούν σημαντική διαφοροποίηση.
Θα χρειαστούμε:
2 κουταλιές σταφίδες
150 ml πετιμέζι (προτιμάμε με ήπια γεύση)
100 ml ελαιόλαδο
50 ml χυμό πορτοκαλιού
ξύσμα από μισό πορτοκάλι
1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα
μια τσιμπιά τριμμένο γαρύφαλλο
αλεύρι ολικής από Ζέα, όσο πάρει
1 κουταλιά baking powder
Προκύπτουν περίπου 30 κουλουράκια
Στο επεξεργαστή τροφών τοποθετούμε πρώτα τις σταφίδες. Αλέθουμε στη δυνατή ταχύτητα και στην συνέχεια προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά της συνταγής εκτός από το αλεύρι και το baking. Συνεχίζουμε τη λειτουργία της συσκευής για 3-4 λεπτά ακόμα μέχρι να δημιουργηθεί ένα ομοιογενές μείγμα. Αδειάζουμε σε ένα μπολ ανάδευσης και σταδιακά προσθέτουμε το baking powder και το αλεύρι. Παράλληλα ζυμώνουμε μέχρι η ζύμη μας να μη κολλάει στα χέρια. Σκεπάζουμε το μπολ και το αφήνουμε για 3 ώρες στο ψυγείο.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς και με τη βοήθεια της ζυγαριάς σχηματίζουμε μπαλίτσες βάρους 20 γρ η κάθε μία. Ψήνουμε για 2ο λεπτά. Όσο περνάει η ώρα και κρυώνουν τόσο νοστιμίζουν (τα άτιμα 🙂 )
Το ωραίο κουτάκι της θρεψίνης, που χρησιμοποίησα για να παρουσιάσω τα κουλουράκια, το εντόπισα στο Μοναστηράκι. Αναζητώντας περισσότερες πληροφορίες για τη θρεψίνη έμαθα πως ήταν ένα από τα δημοφιλέστερα προϊόντα των δεκαετιών του 40 και του 50. Κάποιος μπορούσε να την προμηθευτεί είτε χύμα από τον μπακάλη είτε σε τσίγκινες συσκευασίες. Αποτελούσε κλασσικό παιδικό κολατσιό κυρίως ως άλειμμα πάνω σε ψωμί.
Στη μοναδική συνταγή που εντόπισα σε διάφορα sites (π.χ. εδώ ) παρουσιάζεται η θρεψίνη (μάλλον η σπιτική) ως ένα απλό σιρόπι από εκχύλισμα σταφίδας (σταφιδίνη), ουσιαστικά κάτι σαν το πετιμέζι αλλά με βάση το αποξηραμένο σταφύλι. Έχω όμως την υποψία πως η συγκεκριμένη που παρασκεύαζε η τότε βιομηχανία περιείχε και άλλα άγνωστα υλικά με σκοπό να διατηρεί μία πιο spreadable υφή. Η αυθεντική συσκευασία που έχω δεν αναφέρει πουθενά τα συστατικά παρά μόνο πως πρόκειται για “γλύκισμα εξ αγνού γλεύκους σταφίδος”.
Βέβαια το ότι είχε ως βάση τη σταφίδα και όχι άλλο γλυκαντικό ενισχύεται από την πληροφορία πως το 1936 ο δικτάτορας Ι. Μεταξάς απαγόρευσε την χρήση της ζάχαρης στη βιομηχανία των γλυκισμάτων με σκοπό να στηρίξει τους σταφιδοπαραγωγούς που είχαν τότε δεχθεί οικονομικό πλήγμα. Ο συγκεκριμένος νόμος μάλιστα καταργήθηκε το 1965, πολλά χρόνια αργότερα. Ενδιαφέρον, μακάρι και σήμερα να δίνανε τα κατάλληλα κίνητρα (όχι φυσικά με απαγορεύσεις) ώστε η θαυμάσια σταφίδα μας να έβρισκε ξανά τη θέση που της αξίζει στη διατροφή και στην οικονομία μας 😉
(Πηγές: Μου βάζεις εκατό δράμια θρεψίνη;, Σταφιδίνη, Φτιάχνω θρεψίνη: σταφυλόκρεμα ή σταφιδίνη)
Κλείνοντας με δύο παλιές αφίσες της θρυλικής θρεψίνης: εδώ & εδώ Ειδικά η πρώτη, δεν είναι υπέροχη;
http://proionta-tis-fisis.com/ftiachno-threpsini-stafilokrema-i-stafidini/
κι εδώ είναι η θρεψίνη τυποποιημένη
Ναι την έχω δει σε καταστήματα με βιολογικά, δεν ξέρω όμως αν πρόκειται για την ίδια με αυτή παλιά. Μάλιστα θυμάμαι κάπως είχα μπερδευτεί διαβάζοντας τα συστατικά. Νομίζω η ακριβής συνταγή της αυθεντικής θα μείνει ένα μυστήριο 🙂
Άρη ετσι ακριβώς τα φτιαχνω κ εγω χωρις τις σταφίδες. Το σαββατο που τα φτιάξαμε με τη μικρή χρησιμοποίησα αλευρι ζεας κ βγήκαν πολυ καλα.
To θυμάμαι Ευαγγελία! Και εσύ με αυτά τα υλικά συχνά δημιουργείς ωραίες γεύσεις!!!
Τα κουλουράκια σου φαίνονται λαχταριστά. Εγώ το πετιμέζι το ξέρω ως μούστο. Μου αρέσουν λοιπόν πολύ τα μουστοκούλουρα και μπορώ να φάω μέχρι σκασμού. Όσο για τη θρεψίνη, με γύρισες πολλά χρόνια πίσω, τότε που ήμουν μικρή και η θεία μου έπαιρνε έτοιμη θρεψίνη για τα παιδιά της. Είχα δοκιμάσει μάλιστα μία φορά, αλλά παρόλο που δεν είχα ενθουσιαστεί ιδιαίτερα, μου έχει μείνει η γεύση της και το όνομά της, μέχρι που τη βρήκα πέρυσι σε ένα κατάστημα με βιολογικά τρόφιμα. Σίγουρα όμως είναι πολύ καλύτερο να τη φτιάξεις μόνος σου, αν ξέρεις τον τρόπο. Ευχαριστούμε τέλος για τις ιστορικές πληροφορίες.
Και εμείς ευχαριστούμε Μαρία για όσα μας λες 🙂
Πωπω λαχταριστά κουλουράκια! Και τόσο εύκολα! Η συνταγή καταγράφτηκε και θα εκτελεστεί άμεσα! Όσο για τη θρεψίνη δεν γνωρίζω πολλά πράγματα (θα ρωτήσω όμως τη μητέρα μου), ευχαριστούμε για τις πληροφορίες! Φιλιααααα
Να τα φτιάξεις Σωτηρία, αξίζουν!
Και φυσικά όταν λέμε για σταφίδα στην Ελλάδα, εννοούμε τη μαύρη κορινθιακή σταφίδα, την κατεξοχήν ελληνική ποικιλία σταφίδας από αρχαιοτάτων χρόνων!
Η μαύρη κορινθιακή σταφίδα είναι κορυφαία. Το διαβάζουμε παντού. Αλλά δεν θέλω και δεν πρέπει να είμαι απόλυτος. Πιστεύω πως και σε άλλα μέρη ή και σε άλλες ποικιλίες σταφυλιού μπορεί κάποιος να βρει ποιοτική σταφίδα. Αρκεί η καλλιέργεια/παρασκευή να είναι φυσική και αγνή.
Πιθανώς και σε άλλα μέρη εκτός Ελλάδας μπορεί να υπάρχουν ποικιλίες σταφυλιού που μπορούν να οδηγήσουν σε ποιοτική σταφίδα. Η αλήθεια είναι ότι όπου αλλού κι αν προσπάθησαν να καλλιεργήσουν τη μαύρη κορινθιακή σταφίδα αντιγράφοντάς την, δεν είχαν τα αναμενόμενα ποιοτικά αποτελέσματα. Σαν το ΕΛΛΗΝΙΚΟ μικροκλίμα, πουθενά στον κόσμο όλο…!
Επιπρόσθετα η Ελληνική μαύρη σταφίδα είναι το είναι το πρώτο και το μόνο είδος σταφίδας ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ που διαθέτει πιστοποίηση από κλινικές μελέτες σε εθελοντές για την εξέχουσα διατροφική της αξία!
Συγκεκριμένα οι κλινικές μελέτες που είναι ήδη δημοσιευμένες σε έγκριτα και διεθνή, επιστημονικά περιοδικά, αποδεικνύουν ότι από την ένταξή της κορινθιακής σταφίδας στην καθημερινή διατροφή υπάρχει σημαντική μείωση στην αρτηριακή πίεση, δημιουργείται «ασπίδα» ενάντια στα καρδιαγγειακά νοσήματα, μειώνεται η «κακή» χοληστερίνη, παρατηρείται θετική επίδραση στην υγεία των καπνιστών και στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής δεν υπάρχει καμία αρνητική επίδραση στους διαβητικούς!
Ελληνικό superfood (ultrafood καλύτερα!)λοιπόν και με τη βούλα!
Υπέροχα!! Θα τα φτιάξω!! Ευκαιρία να δοκιμάσω το αλεύρι Ζέας!
Τέλεια Πέπη 🙂
Πόσο χρόνια είχα να δω αυτό το κουτάκι…κάπου υπήρχε στο σπίτι της γιαγιάς!
Δυστυχώς όποιο πετιμέζι έχω δοκιμάσει(εκτός από το άθερμο) είχε ιδιαίτερα έντονη γεύση, οριακά πικρή. Με ένα ήπιας γεύσης, όπως προτείνεις, το αποτέλεσμα σίγουρα θα είναι υπέροχο καθώς όλα τα υλικά είναι αγαπημένα!
Τα άθερμα που έχω δοκιμάσει και εγώ είναι υπέροχα.
Στην συγκεκριμένη συνταγή χρησιμοποίησα το “Πετιμέζι – Όλα BIO” το οποίο έχει καταπληκτική ήπια & γλυκιά γεύση και τελευταία το βρίσκω στη Θεμιστοκλέους. Θα καταλάβεις διαφορά με κάτι άλλα βαριά και έντονα. 😉
Τα κουλουράκια σου έχουν καταπληκτικό σχήμα!
Ανακάλυψα πριν μερικους μηνες ενα τετοιο κουτάκι Θρεψινη στα ντουλάπια της μαμας μου 😉
Καλή σου μέρα!
Τα ζήλεψα τα φουσκωτά σαν μπαλίτσες κουλουράκια σου. Συνδυάζουν αρώματα που αγαπώ και σε συνδυασμό με το προσωπικό σου twist, με έμφαση στα αγνά υλικά, είμαι σίγουρη ότι θα είναι καταπληκτικά!
Τη θρεψίνη δεν την γνώριζα αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι η συσκευασία της είναι τέλεια.
Φιλιά!
Πολύ όμορφη συνταγούλα και υπέροχες οι φωτογραφίες σου! Την θρεψίνη δεν την ήξερα, θα ρωτήσω όμως τους γονείς μου. Οι παππούδες μου ήταν σταφιδοπαραγωγοί εκείνες τις εποχές 🙂
Η φωτογραφία με το κομμένο κουλουράκι μου λέει “έλα δάγκωσε με”!!! Πόση φαντασία διαθέτεις παιδί μου και φτιάχνεις όλα αυτά??!! Αχ και να ήσουν γείτονας μου, στα πόδια σου για να μην πω στην κουζίνα σου θα ήμουν συνέχεια!!! Η αφίσα με το κοριτσάκι που γλείφει τα χεράκια της τόσο ρομαντική, τόσο χαριτωμένη!!!
Τώρα να σου πω ότι ήξερα για την θρεψίνη.. ψέματα θα είναι!
Το μυαλό μου έχει κολλήσει στα κουλουράκια αλλά μέσα σε αυτό κουτί θα λυπόμουν να τα φάω ωστέ να μην χαλάσω όλη αυτή την ομορφιά!!
Το μπλογκ σου εκτός από Νεανικόν θα μπορούσε να λέγεται και Νοσταλγία :))
Θα τα φτιάξω!! Στο είπα και θα το κάνω!!!
Φανταστικά φαίνονται!!! Φανταστικά!
Εντάξει στην αρχή χάζεψα τα κουλουράκια και το πόσο αρωματικά πρέπει να είναι μετά σκεφτόμουν ότι δεν ζυγίζω ποτέ ένα ένα τα μπισκότα (ωραίο κόλπο) και μετά βλέπω το κουτί…….έρωτας !! Και όλο λέω στο Γιάννη να κατέβουμε Μοναστηράκι αλλά πρέπει οπωσδήποτε και άμεσα!! Δεν έχω ιδέα τί ήταν αυτό το πράγμα αλλά το κουτάκι τα σπάει απλά!!
Και tweet και pin, αμέ!!
Τα κουλουράκια είναι τέλεια! Δεν είχα αλεύρι Ζέας και έβαλα ολικής άλεσης και έγιναν πάρα πολύ ωραία!Στα συν να προσθέσω ότι δεν σπάνε αλλά τρίβονται, και έτσι μπορούν να τα φάνε και μωρά χωρίς δόντια χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να καταπιούν μεγάλο κομμάτι. Η εν λόγω δεσποινίδα, Σωτηρία 8 μηνών (η ίδια που τσάκισε και την τούρτα φράουλα) έχει ξετρελαθεί, τα τρώει μανιωδώς! Και η μεγαλύτερη αδερφή της επίσης!Ζαχαροπλαστική για όλες τις ηλικίες λοιπόν! Ευχαριστούμε!
Χαίρομαι πολύ Κωνσταντίνα!
Καλησπέρα! Φαίνονται νοστιμότατα! Πόσο περίπου αλεύρι παίρνουν?
Αχ, δύσκολο να στο υπολογίσω τώρα .. περίπου 200 γρ … και πάλι κάπως στην τύχη στο λέω. Έχω σταματήσει να το μετράω γιατί κάθε αλεύρι έχει άλλη συμπεριφορά. Σταματάω να ρίχνω μόλις η ζύμη σχεδόν σταματήσει να κολλάει στα χέρια. Όχι παραπάνω γιατί θα σκληρύνουν 😉
Τι υπέροχα κουλουράκια ειν’ αυτά!! Είμαι βέβαιη πως θα είναι τρέλα! Ανυπομονώ να τα δοκιμάσω