Βυσσινάδα Σπέσιαλ!
6 Ιούλ
Το πόσο μου αρέσει η βυσσινάδα δεν περιγράφεται!
Πέρυσι είχαμε φτιάξει γλυκό του κουταλιού! Θυμάστε; Είχε γίνει νοστιμότατο αλλά φέτος που οι ζέστες βαράνε για τα καλά προτίμησα τη βυσσινάδα!
Επέλεξα άθερμο πετιμέζι γιατί είναι ελαφρύ, εύγευστο και ευχάριστο. Σε αντίθεση με το κοινό πετιμέζι, που σε κάποιες περιπτώσεις (όχι πάντα) είναι λίγο βαρύ, το άθερμο λειτουργεί υπέροχα στις συνταγές. Και ειδικά εδώ μπορώ να πω πως το πετιμέζι δεν ακούγεται καθόλου στη γεύση. Το πανίσχυρο βύσσινο κάνει θαύματα!
Θα χρειαστούμε:
1300 γρ ζουμερά βύσσινα (χωρίς τα κουκούτσια προκύπτουν περίπου 1000 γρ)
600 γρ ελαφρύ στη γεύση πετιμέζι (2 μπουκάλια) (ιδανικά άθερμο πετιμέζι ή σταφυλόμελο)
ειδικό εργαλείο για την αφαίρεση κουκουτσιών
μήλο λαχανικών με λεπτή σήτα ή σουρωτήρι
Προκύπτει περίπου 800 ml συμπυκνωμένη βυσσινάδα
Αφαιρούμε αποβραδίς τα κουκούτσια από τα βύσσινα και τα τοποθετούμε σε μία λεκάνη μαζί με το πετιμέζι. Τα αφήνουμε όλη νύχτα στο ψυγείο ώστε να κατεβούν τα υγρά από το φρούτο.
Την επόμενη μέρα αλέθουμε λίγο το μείγμα στον επεξεργαστή τροφών (ή λίγα λίγα στο μούλτι) και τοποθετούμε τον πολτό σε μία κατσαρόλα πάνω σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά. Μόλις ξεκινήσει να βράζει περνάμε με προσοχή το καυτό μείγμα από τον μύλο λαχανικών ώστε να αφαιρέσουμε τα φρούτα και να πάρουμε τους χυμούς. Δεν πιέζουμε πολύ γιατί δεν θέλουμε να τα λιώσουμε, αλλά μόνο να τα ξεζουμίσουμε. Εναλλακτικά ή συμπληρωματικά για πιο “καθαρό” αποτέλεσμα μπορούμε με ένα σουρωτήρι και ένα κουτάλι να πιέσουμε ώστε να βγει αποκλειστικά ο χυμός.
Το σιρόπι που προέκυψε το τοποθετούμε πάλι στην κατσαρόλα. Συνεχίζουμε να σιγοβράζουμε και λίγο να ανακατεύουμε. Ελέγχουμε αν έδεσε είτε ρίχνοντας μία σταγόνα σε ένα παγωμένο πιάτο και εξετάζοντας αν η τελική πυκνότητα προσεγγίζει ένα παχύρρευστο (αλλά που ρέει) σιρόπι ή με ένα θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής μόλις φτάσει στους 105 βαθμούς. Δεν θέλουμε να το συμπυκνώσουμε περισσότερο γιατί μπορεί να βαρύνει η γεύση και επίσης να μην αραιώνεται εύκολα με το νερό.
Πλένουμε σχολαστικά τα μπουκάλια μας και τα αποστειρώνουμε τοποθετώντας τα στο φούρνο, στους 150 βαθμούς, στον αέρα για 15 λεπτά. Λίγο πριν το τέλος τοποθετούμε και τα καπάκια τους. Τα αφαιρούμε και μέσα τους ρίχνουμε το σιρόπι. Σημαντικό: τα δύο υλικά (γυαλί και σιρόπι) πρέπει να εξίσου ζεστά, διαφορετικά το γυαλί μπορεί να σπάσει. Βέβαια μπορείτε να αποφύγετε τη διαδικασία της αποστείρωσης και απλά να αποθηκεύσετε τη βυσσινάδα στο ψυγείο.
Για να την σερβίρουμε, σε ένα ποτήρι βάζουμε 2 δάκτυλα σιρόπι, παγωμένο νερό και μπόλικα παγάκια!
Λίγες Παρατηρήσεις ακόμα:
1. H βυσσινάδα, λόγω του πετιμεζιού έχει ελαφρά πιο σκούρο χρώμα από την κλασσική. Αλλά και πάλι μόλις αραιωθεί αποκτά κανονικά κόκκινο χρώμα! Στην φωτογραφία, οφείλω να πω, πως το έχω τονίσει ώστε να έχει την ίδια ένταση με τα υπόλοιπα γραφικά.
2. Αυτή τη φορά η παρουσίαση βασίστηκε περισσότερο στη γραφιστική και λιγότερο στη φωτογραφία. Είναι κάτι που θέλω πολύ να μάθω και να εξελίξω, για αυτό και έδωσα περισσότερο βάρος.
3. Το μπουκαλάκι της πρώτης εικόνας, που χρησιμοποίησα και στη φωτογράφιση για τις καρτ ποστάλ, το εντόπισα στο Μοναστηράκι. Πιθανότατα είναι της δεκαετίας του 50, μιας και τότε κυκλοφορούσαν αυτά τα υπέροχα “κοντόχοντρα” μπουκαλάκια και σε αναψυκτικά. Το συγκεκριμένο γράφει “Σπέσιαλ Αμαρουσίου” και το μόνο που βρήκα κάπου στο Internet ήταν μία απλή αναφορά πως ήταν μία μικρή βιοτεχνία παραγωγής αναψυκτικών στο Μαρούσι.
4. Το concept της πρώτης εικόνας έχει βασιστεί σε μια πανέμορφη παλιά διαφήμιση της Φιξ για το χυμό μήλο. Δείτε την εδώ (πηγή: Kalithea)
Αυτά! Σε 6 μέρες επιστρέφω με παγωτό, 2 παγωτά 😉
Σημαντικό update 2020:
Τα τελευταία 2 χρόνια δεν ακολουθώ την παραπάνω διαδικασία ως προς την αφαίρεση του χυμού από τα βύσσινα. Αδειάζω (λίγα λίγα για να είναι πιο εύκολο) τα βύσσινα μαζί με τα κουκούτσια και τα κοτσάνια τους σε ένα σουρωτήρι το οποίο τοποθετώ μέσα σε ένα μεγάλο μπολ. Με το χέρι πιέζω πολύ καλά και επίμονα να λιώσουν και να βγουν τα ζουμιά τους. Έτσι στο μπολ έχω το χυμό, τον οποίο εάν θέλω τον περνάω από λεπτή σήτα για να βγει πιο καθαρός (κάτι που δεν κάνω γιατί δεν με ενοχλεί να έχει μικροσκοπικά κομματάκια μέσα του 😉 )
Μεταφέρω τον χυμό μαζί με το πετιμέζι και βράζω το μείγμα μέχρι να φτάσω στους 105 βαθμούς. Αφαιρώ τυχόν αφρό που σχηματίζεται. Φέτος αντί για κάποιο ήπιο πετιμέζι (όπως το άθερμο) χρησιμοποίησα σταφυλόμελο που παρασκευάζεται από λευκά σταφύλια, έχει ανοιχτό χρυσό χρώμα και απαλή γεύση. Βγήκε υπέροχη!
Τέλειαααα!!! Θα τη δοκιμάσω Άρη!!! Χαίρομαι που είναι με πετιμέζι!!! Αν μου πετύχει, θα την έχω όπως τη λεμονάδα!!! Πίνω κάθε μέρα!!!
Τι ωραία που πίνεις κάθε μέρα τη λεμονάδα!!!!
Ναι, πες μου εντυπώσεις!
Στην υγειά σου, Άρη! Κι ό,τι ήθελα να ρωτήσω για το γυάλινο μπουκαλάκι, που θαύμασα και στο προηγούμενο ποστ! Λατρεύω τη γεύση της βυσσινάδας και μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία, όταν μας κερνούσαν αραιωμένη βυσσινάδα σε επισκέψεις! Πόσες αναμνήσεις κρύβουν κάποια πράγματα τελικά; Πολύ ρετρό παρουσίαση! Η αδερφή μου έχει σπουδάσει γραφιστική και είναι όντως πολύ ενδιαφέρουσα! Εύχομαι να έχεις τον χρόνο -δε λέω όρεξη, γιατί την έχεις ήδη- να μάθεις περισσότερα.
Και εγώ λατρεύω τη γεύση της! Και η συγκεκριμένη θυμίζει εντελώς την κλασσική!!!!
Έχω πολύ δρόμο με την γραφιστική μπροστά μου … αλλά προσπαθούμε. 🙂
Ωραια φωτογράφιση!
http://beautyfollower.blogspot.gr/
thanks!
Δεν νομίζω Άρη πως υπάρχει και κάτι που δεν μπορείς να κάνεις! Εξαιρετικά τα γραφικά σου σε πάνε σε άλλες εποχές και σε συνδυασμό με την βυσσινάδα που έτσι κι αλλιώς και ποιος δεν την λατρεύει εμένα δεν ξέρω γιατί μου θυμίζει θερινό σινεμά!
Υπερβάλλεις Χριστίνα αλλά ευχαριστώ!
Είμαι εξαιρετικά φάλτσος και ανίκανος στο χορό! 🙁
Καλά OK την αγοράζω! Μα πόσο τέλεια παρουσίαση!
🙂
Μπράβο Αρη!!! Απίθανη βυσσινάδα με πετιμέζι!!! Φαντάζομαι γεύση που θα ΄χει!!!
Να τη φτιάξεις Πέπη! Έχεις το καλό πετιμέζι 😉 🙂
Άρη πραγματικά απολαμβάνω τη γραφή σου εξίσου με τις συνταγές!
Μου αρέσει που γράφεις από καρδιάς και που πραγματικά μας βάζεις “μέσα” σε κάθε σου ανάρτηση.
Είναι πολύ ενδιαφέρουσες όλες οι πληροφορίες που δίνεις για προϊόντα που ανακαλύπτεις + πηγές έμπνευσης!
Η βυσσινάδα σπέσιαλ πραγματικά!
Υπεραγαπημένο ρόφημα των παιδικών -και όχι μόνο- χρόνων, αξεπέραστη, διαχρονική και εθιστική!
Ευχαριστώ πολύ Ερμιόνη! Προσπαθώ να είμαι ειλικρινής και ο εαυτός γιατί αλλιώς δεν ξέρω αν θα άξιζε όλη αυτή η προσπάθεια.
Πολύ ιδιαίτερη η βυσσινάδα σου Άρη… με έναν συνδυασμό που δεν μπορώ να φανταστώ την τελική του γεύση. Πολύ ιδιαίτερες και οι φωτό!!
Κική, το πετιμέζι χάνεται, το βύσσινα νικά!
Θα σου το πω, ότι αυτή την στιγμή δεν έχω το κουράγιο να φτιάξω βυσσινάδα αλλά πραγματικά την λιμπίζομαι!
Ποτό σήμα κατατεθέν του ελληνικού καλοκαιριού, όπως και η φωτογράφιση! Καλό σκ Άρη!!
🙂
σπέσιαλ, σπέσιαλ!!! 😉
🙂
Ουάου!!Εγώ που κάνω και το πετιμέζι μόνη μου με έφτιαξες τώρα! Φαντάζομαι γεύση!Μπράβο Άρη για ακόμα μια φορά^^
Τέλεια Λίλια! Μπορείς να τα φτάξεις και μαζί, δηλαδή με χυμό σταφυλιού 😉
Μπράβο Άρη, καταπληκτική η βυσσινάδα σου
Ευχαριστώ πολύ! Καλή επιτυχία στο http://www.aples.gr !!!!
H γιαγιά μου έφτιαχνε αμέτρητα μπουκάλια βυσσινάδας κάθε καλοκαίρι και τα σφράγιζε με βουλοκέρι. Η γεύση αυτής της βυσσινάδας έχει μείνει αποτυπωμένη στο μυαλό μου και σπάνια απολαμβάνω την βυσσινάδα του εμπορίου.
Τη δική σου θα περιμένω να κυκλοφορήσει στην αγορά για να τη δοκιμάσω. Νομίζω ότι θα έκανε μεγάλη εμπορική επιτυχία με το vintage μπουκάλι της και τα μοναδικά συστατικά της!
Με βουλοκέρι ε;; Πολύ ενδιαφέρον και αυτό!!
Λες Νανά;;; θα ήταν τόσο τέλειο 🙂
Είμαι φαν σου ‘Αρη!!! Τόσο των συνταγών σου όσο και των υπολοίπων ταλέντων σου!!! Φανταστική φωτογράφιση και υπέροχο μπουκάλι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν είναι μόνο που η βυσσινάδα είναι ότι πιο καλικαιρινό, είναι και η παρουσιάση σου που την κάνει τόσο λαχταριστή!!
Συγχαρητήρια!