Γλυκό Βύσσινο !!!

Η αγάπη μου για τα γλυκά του κουταλιού νομίζω είναι πλέον γνωστή 🙂 Τα θεωρώ κομμάτι της αισθητικής και γαστρονομικής ταυτότητάς μας και νιώθω πως πρέπει να διατηρηθούν και στις επόμενες γενιές.

Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν η χρήση ζάχαρης σε αυτά αλλά και εκεί βρήκα την λύση: το υπέροχο σταφυλόμελο που φτιάχνεται από λευκά σταφύλια σε χαμηλή θερμοκρασία και για αυτό έχει ήπια γεύση και ανοικτό χρώμα 😉

Φέτος, τόσο το συκαλάκι όσο και το βύσσινο που έφτιαξα την προηγούμενη βδομάδα έγιναν υπέροχα.

Πάμε να δούμε την συνταγή;

Θα χρειαστούμε:

– Περίπου ένα κιλό και κάτι βύσσινα.
Μετά την αφαίρεση των κουκουτσιών μου προέκυψαν περίπου 750 γρ
– 800 γρ σταφυλόμελο (το βρίσκουμε online και σε καταστήματα με βιολογικά)
– ένα κουταλάκι χυμό λεμονιού
– προαιρετικά 1/4 κουταλάκι φυσική βανίλια τριμμένη

Με το ειδικό εργαλείο αφαιρούμε τα κουκούτσια από τα βύσσινα και τα τοποθετούμε μαζί με το πετιμέζι σε ένα μπολ. Αφήνουμε το μπολ στο ψυγείο για ένα βράδυ ώστε να βοηθήσουμε το φρούτο να «κατεβάσει» τα υγρά του.

Την επόμενη μέρα, αδειάζουμε το μείγμα μέσα σε μία κατσαρόλα πάνω σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και περιμένουμε να ξεκινήσει ο βρασμός. Δεν εγκαταλείπουμε την κουζίνα, είμαστε από πάνω και παρατηρούμε το γλυκό μας, ελάχιστα ανακατεύοντας το. Με μία τρυπητή κουτάλα αφαιρούμε τον αφρό που σχηματίζεται στην επιφάνεια ενώ με ένα θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής τσεκάρουμε συνεχώς την θερμοκρασία του μείγματος. Μόλις η θερμοκρασία φτάσει στους 105 βαθμούς κελσίου, αποσύρουμε.

Δεν εμφιαλώνουμε αμέσως το γλυκό μας αλλά το αφήνουμε άλλο ένα βράδυ στο ψυγείο (το βάζουμε αφού πρώτα έρθει σε θερμοκρασία δωματίου) γιατί υπάρχει πιθανότητα να υπάρχουν ακόμα υγρά στην σάρκα του φρούτου και να ξεδέσουν το σιρόπι μας. Στόχος στα γλυκά του κουταλιού είναι το φρούτο να είναι εγκλωβισμένο μέσα σε ένα καλά δεμένο σιρόπι και όχι μέσα σε «ζουμιά», διαφορετικά θα χαλάσει σύντομα 😉

Την επόμενη μέρα ξεκινάμε με τα βάζα μας. Τα πλένουμε σχολαστικά και τα τοποθετούμε προσεκτικά στο φούρνο, στον αέρα, στους 150 βαθμούς για 15 λεπτά. Στο τελευταίο πεντάλεπτο βάζουμε και τα καπάκια, τα οποία δεν θέλουμε να τα αφήσουμε πολλή ώρα μη και καταστραφεί η εσωτερική μεμβράνη. Όσο έχουμε τα βάζα στο φούρνο, τοποθετούμε πάλι το γλυκό μας σε μέτρια προς υψηλή θερμοκρασία, ρίχνουμε τον χυμό λεμονιού και περιμένουμε να πάρει δυο – τρεις καλές βράσεις. Πάλι ελέγχουμε με την βοήθεια του θερμόμετρου αν φτάσαμε στους 105 βαθμούς ή εναλλακτικά τσεκάρουμε την πυκνότητα του σιροπιού με το κλασσικό κόλπο δηλαδή τοποθετώντας ελάχιστο σιρόπι πάνω σε ένα παγωμένο πιάτο ώστε να φανεί εάν έχει τελικά συμπυκνωθεί στο επιθυμητό βαθμό.

Βγάζουμε τα βάζα από τον φούρνο. Προσεκτικά και με γρήγορες κινήσεις τοποθετούμε το καυτό γλυκό μέσα στα καυτά βάζα. Πολύ σημαντικό τα δύο υλικά να έχουν την ίδια θερμοκρασία, αλλιώς υπάρχει κίνδυνος το γυαλί να σπάσει. Βιδώνουμε τα καπάκια και αναποδογυρίζουμε τα βάζα αφήνοντάς τα να κρυώσουν. Αυτό ήταν! Αποθηκεύουμε για μεγαλύτερη σιγουριά στο ψυγείο. Το απολαμβάνουμε! 🙂

Κλείνοντας να σας πω πως τις δημιουργίες μου μπορείτε να τις βρείτε και σε ένα ακόμα κατάστημα, το υπέροχο Menthe a l’eau στο Παγκράτι (Υμηττού 156).

Πρόκειται για ένα φανταστικό μαγαζί που δημιούργησε ο Christian, ο οποίος  γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Παρίσι.