Μπεζέδες & Κάρτα Βίος Ανθόσπαρτος
8 Μάι
Δεν έχει τέλος αυτό το post. Και τώρα που γράφω έχω την φωτογράφιση στα μισά και τις μαρέγκες στο φούρνο!
6 φορές έφτιαξα μαρέγκες αυτές τις 2 εβδομάδες! Δεν θα πω ψέματα. Δεν είναι το πιο fail – free παρασκεύασμα που ό,τι και να κάνεις θα πετύχει. Πόσο μάλλον αν χρησιμοποιείς εναλλακτικά υλικά. Αλλά πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο και το ρίσκο, γιατί με λίγα και ταπεινά υλικά μπορούμε να έχουμε ένα πρώτης τάξεως κερασματάκι 😉
Στην γεύση βγαίνουν υπέροχες. Το χαρουπόμελο, που είναι λίγο βαρύ λόγω της συμπύκνωσης, έρχεται και απλώνεται μες στο σύννεφο της μαρέγκας και αποκτά απαλή γεύση και φίνο άρωμα. Δεν υπερβάλλω, από γεύση έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Στην υφή και στην εμφάνιση δεν είχα πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά το προσπάθησα και πιστεύω πως ακόμα και αν δεν προσεγγίζουν τις κλασσικές του ζαχαροπλαστείου, είναι πολύ ευχάριστες. Τραγανές εξωτερικά και ελάχιστα πιο μαλακές εσωτερικά, πολύ αφράτες σαν σύννεφο. Εκτός από ασπράδια, ελάχιστο αλάτι και χαρουπόμελο δεν χρησιμοποίησα κάποιο άλλο υλικό. Εγώ δει που ρίχνουν μία κουταλιά corn flour, αλλά δεν το έκανα. Ούτε ξύδι ή λεμόνι, γιατί είπα να κρατήσω απλά και λιτά τα πειράματα μου για αρχή.
Θα χρειαστούμε:
3 μεσαία φρέσκα αυγά
4 κουταλιές χαρουπόμελο
1/3 κουταλάκι αλάτι
Έχουμε όλα τα υλικά σε θερμοκρασία δωματίου. Διαχωρίζουμε προσεκτικά τα ασπράδια από τους κρόκους. Προσοχή: δεν πρέπει στο ασπράδι να μεταφερθεί τμήμα του κρόκου. Για ευκολία θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τα δύο μέρη όσο τα αυγά είναι ακόμα κρύα και μετά να αφήσουμε τα ασπράδια να έρθουν σε κανονική θερμοκρασία.
Στον κάδο του μίξερ ρίχνουμε το αλάτι και τα ασπράδια. Χτυπάμε σε μέτρια προς δυνατή ταχύτητα μέχρι να σχηματιστεί ένα λευκό σύννεφο που οι κορφές του να στέκονται ακόμα και αν αναποδογυρίσουμε το μπολ. Σταδιακά, σαν κλωστή, ρίχνουμε τα χαρουπόμελο. Συνεχίζουμε τη λειτουργία για λίγα δευτερόλεπτα μέχρι το σιρόπι να ενσωματωθεί πλήρως στην μαρέγκα.
Μεταφέρουμε το μείγμα σε ένα κορνέ και σχηματίζουμε μικρούς ή μεγάλους μπεζέδες ή φωλιές μαρέγκας πάνω σε μία λαδόκολλα. Θέτουμε την θερμοκρασία του φούρνου στους 80 βαθμούς και αφήνουμε τις μαρέγκες να στεγνώσουν για τουλάχιστον 7 ώρες. Ίσως και περισσότερο, μέχρι εξωτερικά να σκληρύνουν. Ειδικά τις πρώτες ώρες δεν ανοίγουμε τον φούρνο και ούτε μεταβάλουμε την θερμοκρασία. Μετά τις 4-5 ώρες εξετάζουμε αν κάποιες είναι έτοιμες, ειδικά οι πιο μικρές σε μέγεθος.
Δυστυχώς δεν γνωρίζω πόσες μέρες μπορούν να διατηρηθούν. Ιδανικά πρέπει να φυλαχτούν σε κλειστό δοχείο, γιατί διαφορετικά αν μείνουν εκτεθειμένες στο περιβάλλον μπορεί να μαλακώσουν και να “κάτσουν”. Κάτι που μου συνέβη μια – δύο φορές. Σίγουρα παίζει ρόλο πόσο καλά έχουν ψηθεί. 😉
Στο video που παρουσίασα στο προηγούμενο post, μπορείτε να δείτε λίγο από την διαδικασία παρασκευής τους. Μη σας φοβίζει, άλλωστε θέλει πολύ λίγο χρόνο και λίγα υλικά η προετοιμασία τους και ακόμα και αν σε μία παρτίδα δεν έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, μπορούμε να προσπαθήσουμε ξανά. Το μόνο πρόβλημα βέβαια είναι πως πρέπει να απασχοληθεί ο φούρνος μας για τόσες πολλές ώρες.
Αν θέλετε μπορείτε να τις μετατρέψετε σε φωλιές, με γέμιση ό,τι σας αρέσει. Εγώ προτείνω μία απλή σάλτσα με φράουλες με τα εξής υλικά: περίπου μία κούπα φράουλες, 100 ml νερό, 2 κουταλιές μέλι και τα σποράκια από το 1/5 μίας φυσικής βανίλιας. Ψιλοκόβουμε τις φράουλες και μαζί με το νερό τις αφήνουμε σε ένα κατσαρολάκι, πάνω σε μέτρια φωτιά, ώστε να βράσουν. Μετά από λίγο προσθέτουμε το μέλι και την βανίλια και συνεχίζουμε το βράσιμο μέχρι το μείγμα μας ελαφρά να δέσει. Την βανίλια να μην την παραλείψετε γιατί πάει την γεύση σε άλλο επίπεδο, εκτός αν οι φράουλες που διαθέτετε είναι πραγματικά νόστιμες.
Συμπληρωματικά μπορείτε να στολίσετε το γλυκάκι με την χειροποίητη σοκολάτα ή την χαρουπολάτα. Εγώ έφτιαξα σοκολάτα, κυρίως γιατί φοβήθηκα πως οι μπεζέδες δεν θα “γράψουν” αρκετά στο φακό και θα χρειαστούν επιπλέον συνοδευτικά. Τελικά μια χαρά βγήκαν, μου έμεινε και η σοκολάτα 😉
Κλείνοντας να σας πω, πως στο Νεανικόν Paperie θα βρείτε την νέα μου ευχετήρια κάρτα, ιδανική για να στείλετε το πιο γλυκό Βίος Ανθόσπαρτος στους φίλους που ετοιμάζονται να παντρευτούν. Τυπωμένη με χρώματα λαδιού στο ιστορικό τυπογραφικό μου πιεστήριο, χαραγμένη αρχικά στο χέρι, κομμένη περιμετρικά με το παλιό κοπτικό των φωτογράφων αποπνέει μία γλυκιά νοσταλγία, αξεπέραστη στο χρόνο. Σαν ένας μικρός πίνακας ζωγραφικής 😉 🙂
Δεν έχω επιχειρήσει ποτέ να κάνω μαρέγκες για τους ίδιους ακριβώς λόγους που αναφέρεις. Πολύ επίκαιρο το post σου! Χθες ήμουν σε έναν γάμο και μας κέρασαν και μαρέγκες, και μετά δοκίμασα φράουλες πρώτη φορά για φέτος! Παρεμπιπτόντως έχουμε το ίδιο γυάλινο πιατάκι! Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις!
Άρη μου και οι μαρέγκες έγραψαν στην κάμερα και η σοκολάτα έγραψε και η κάρτα έγραψε και το food styling έγραψε! Ολα πάνε τόσο κατ΄ευχήν σε κάθε σου ανάρτηση που δεν έχεις να φοβάσαι απολύτως τίποτα! Μάλιστα που τις προάλλες έδειχνα το μπλογκ σου στη μητέρα μου και συγκεκριμένα την κουζίνα σου και το σαλόνι σου (που παρεπιπτώντος το πρώτο πράγμα που πρόσεξε ήταν το ζωγραφιστό σου ταβάνι), μου είπε ότι ούτε μια γυναίκα δεν θα έκανε τόσο όμορφες διακοσμήσεις και συνταγές όσο εσύ!! χαχαχα
Για τις μαρέγκες δεν έχω να πω τίποτα, πέρα απ΄το ότι ο επιμένων νικά! Γενικά χαίρομαι να σε παρακολουθώ και να σε διαβάζω πάντα!!!!!!!!!
Άρη εγώ μαρέγκες δεν τρώω αλλά νομίζω ότι όπως πάντα δημιούργησες κάτι υπέροχο.
Οι φωτογραφίες σου εκπληκτικές.
Καλή συνέχεια σε όλα αυτά που κάνεις.
Θαύμα και η παρουσίαση εξαιρετικής αισθητικής όπως και οι γαμήλιες κάρτες! Συγχαρητήρια για όλα!
Οι μαρέγκες είναι τέλειες ΑΡη μου.
Μου αρέσει το χρώμα τους. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν σοκλατένιες μέχρι να διαβάσω για το χαρουπόμελο.Μου αρέσει πολύ η υφή τους κι έτσι όπως φαίνονται στις φωτογραφίες.
Εκανα κι εγώ πριν 2 εβδομάδες μαρέγκες για πρώτη φορά και η αληθεια είναι ότι το φοβόμουν. Αλλα ολα καλά…
Με τις φράουλες φαντάζομαι γεύση. Πολύ ωραία παρουσίαση όπως πάντα 😉
Οι κάρτες φανταστικές!!!
ΟΜΟΡΦΕΣ! Και με ιδιαίτερο χρώμα (σοκολατένιο) χάρη στο χαρουπόμελο, Άρη μου.
Με έβαλες σε σκέψεις, πως θα ήταν άραγε αν χρησιμοποιούσε κανείς ένα ωραίο αρωματικό θυμαρίσιο μέλι;
Έχω την αίσθηση ότι θα πετυχαίναμε ένα εξίσου ωραίο χρώμα και μια άκρως ιδιαίτερη γεύση, αν την τονίζαμε και με λίγο εσάνς βανίλιας…
Αχ, τι μου κάνεις!
Και έχει περάσει καιρός που είχα καταπιαστεί με τις μαρέγκες κι’ εγώ…
Χαιρετισμούς πολλούς σου στέλνω.
Πόσο όμορφες φωτογραφίες Άρη.
Και πολύ μου αρέσει που συνδύασες ένα γλυκό που παραδοσιακά προσφέρεται σε γάμους με τη συγκεκριμένη καρτούλα!
Μια άρτια ανάρτηση από κάθε άποψη!