Αγκίστρι, je t’aime
27 Αυγ
Η πρώτη επαφή με το Αγκίστρι υπήρξε κάπου στην ηλικία των 12. Αφορμή στάθηκε μια μονοήμερη εκδρομή στην κοντινή Αίγινα. Κατά την άφιξή μας, θυμάμαι, ακαριαία να τραβά την προσοχή μου ένα λιλιπούτιο νησάκι που έστεκε απέναντί μας. Καταπράσινο, με δύο λευκά χωρουδάκια φάνταζε σαν ζωγραφιά βγαλμένη από παιδικές ιστορίες, εκείνες με τις μυστικές αποστολές και χαμένους θησαυρούς…
Τα χρόνια πέρασαν και δεν έτυχε να βρεθώ ποτέ σε αυτό το μικρό νησάκι, παρά μόνο κάπου στα 20φευγα μου όταν μία παρέα ρίχνει την ιδέα να πάμε για μπάνιο στο Αγκίστρι. Και αυτό ήταν. Την επόμενη βδομάδα πήγα ξανά, το ίδιο και την μεθεπόμενη. Πολλές φορές, πολλά καλοκαίρια. Και ποτέ δεν το χόρτασα, και πάντα το λαχταρώ. Και νιώθω πως μου ανήκει, όλο το νησί. Άλλωστε, είναι μόλις μια σταλιά.
Βρέθηκα και φέτος, και σας το παρουσιάζω μέσα από ένα φωτογραφικό ποστ, το δικό μου Αγκίστρι, σε άσπρο – μαύρο. […]
