Γλυκό Βερίκοκο!

Ένα υπέροχο γλυκό του κουταλιού, που πρώτη φορά αποφασίζω να φτιάξω. Το άρωμά του και η ομορφιά του δεν περιγράφεται 🙂

Θέλει όμως λίγο προσοχή, γιατί το βερίκοκο είναι ένα φρούτο που αμέσως μαλακώνει κατά το βράσιμο  οπότε είναι σημαντικό τα φρουτάκια που θα επιλέξουμε να είναι σχετικά άγουρα. Στην κλασσική συνταγή χρησιμοποιούν ασβέστη, ακριβώς για αυτό τον λόγο, για να γίνει το φρούτο πιο τραγανό. Μου είναι αδιανόητο βέβαια να χρησιμοποιήσω τέτοια ουσία σε κάτι που θα φάω, οπότε εναλλακτικά κάπου διάβασα ότι και ο χυμός λεμονιού λίγο βοηθάει να σκληρύνουν 😉 Επίσης οι περισσότεροι αφαιρούν την φλούδα, κάτι που εμένα δεν μου αρέσει καθόλου στα γλυκά του κουταλιού γενικότερα. Βέβαια διαπίστωσα μετά πως με το βράσιμο άρχισε να φεύγει μόνη της η φλούδα, και με λίγη βοήθεια ενός πιρουνιού αφαιρέθηκε τελείως από τα μισά και βερίκοκα. Επίσης 3-4 φρουτάκια μου διαλυθήκαν κάπως αλλά τα υπόλοιπα κράτησαν ένα σχεδόν καλό σχήμα. Δεν είναι το πιο fail – free γλυκό του κουταλιού (όπως π.χ. το βύσσινο) αλλά νιώθω πως αξίζει μία καλή προσπάθεια. Εκπέμπει τόσο καλοκαίρι!

Πάμε όμως να δούμε αναλυτικά την συνταγή μας!

Θα χρειαστούμε:

800 γρ σχετικά άγουρα βερίκοκα (δηλαδή να έχουν κιτρινίσει, αλλά να είναι ακόμα σκληρά – προτίμησα ποικιλία Μπεμπέκο)

χυμό από 3 λεμόνια + μια κουταλιά ακόμα

350 ml σταφυλόμελο (χρησιμοποιώ αυτό, είναι πετιμέζι από ανοιχτόχρωμα σταφύλια. Είναι ακριβό δυστυχώς αλλά μόνο αυτό έχω βρει να ταιριάζει στα γλυκά του κουταλιού, λόγω της ήπιας γεύσης του και του ανοιχτού χρώματος)

140 ml ml νερό

Λίγα λευκά αμύγδαλα

1/3 κουταλάκι τριμμένη φυσική βανίλια ή δυο ξυλάκια κανέλα ή ένα φυλλαράκι αρμπαρόριζα (γενικά το γλυκό βερίκοκο θέλει κάποιο άρωμα για περισσότερη ένταση)

Πλένουμε καλά τα βερίκοκα και τα τοποθετούμε σε ένα μπολ. Στύβουμε τα λεμόνια και προσθέτουμε τον χυμό τους. Αφήνουμε περίπου τρεις ώρες τα βερίκοκα μες στο νερό.

Στην συνέχεια στραγγίζουμε τα φρούτα και προχωράμε στην αφαίρεση των κουκουτσιών. Για να το πετύχουμε αυτό τρυπάμε, με προσοχή, με ένα ξυλάκι (για καλαμάκια) το φρούτο, από την πλευρά του κοτσανιού, κρατώντας το γερά στην χούφτα μας παρασύροντας το κουκούτσι προς τα έξω.

Γεμίζουμε το κάθε βερίκοκο με 2 -3 λευκά αμύγδαλα και το τοποθετούμε στην κατσαρόλα που θα βράσουμε το γλυκό. Μόλις ολοκληρώσουμε όλα τα φρουτάκια προσθέτουμε το σταφυλόμελο και το νερό. Ενεργοποιούμε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Αφού πάρει βράση αφήνουμε περίπου για 10 λεπτά το πολύ. Κλείνουμε το μάτι και αφού κρυώσει καλά το τοποθετούμε (σκεπασμένο) για μία νύχτα στο ψυγείο. Αυτό το κάνουμε μήπως τα φρούτα βγάλουν επιπλέον υγρά και “ξεδέσουν” το σιρόπι μας.

Την επόμενη μέρα προσθέτουμε το όποιο αρωματικό μας + την μισή κουταλιά λεμόνι και μεταφέρουμε πάλι το γλυκό μας στην φωτιά. Το αφήνουμε να πάρει μία – δύο βράσεις. Βράζουμε για λίγα δευτερόλεπτα δηλαδή.

Παράλληλα τοποθετούμε, αφού τα πλύνουμε καλά, 2 βάζα σε ένα ταψάκι στο φούρνο, στους 150 βαθμός, στον αέρα. Περίπου για 10 λεπτά. Τα καπάκια τους τα τοποθετούμε στο τελευταίο τρίλεπτο. Με προσοχή και κρατώντας τα με ένα πανί τα βγάζουμε από τον φούρνο. Με ένα κουτάλι ρίχνουμε το καυτό γλυκό μέσα στο καυτό βάζο λίγο λίγο. Τονίζουμε εδώ πως το γλυκό και το βάζο πρέπει να έχουν την ίδια θερμοκρασία (και τα δύο καυτά) διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος τα γυαλί να σπάσει. Κλίνουμε ερμητικά τα βάζα με τα καπάκια, αφήνουμε να κρυώσουν και τα συντηρούμε καλύτερα στο ψυγείο.

Αυτό ήταν! Απολαμβάνουμε το γλυκάκι μας!

Στα υπόλοιπα νέα του νεανικόν, έχω να σας πω πως η καρτούλα βίος ανθόσπαρτος είναι και πάλι διαθέσιμη. Θα την βρείτε στο Flâneur (Φλέσσα 1, Πλάκα) αλλά σύντομα και online στην πλατφόρμα ohsosouvenir η οποία φιλοξενεί κάποιες από τις δημιουργίες μου 🙂

Έφτιαξα και μία νέα καρτ ποστάλ, για το ελληνικό μας καλοκαίρι! Προς το παρόν είναι διαθέσιμη μέσω jamjar ή στο Flâneur.

Να σας θυμίσω, με αφορμή την παρακάτω φωτογραφία, πως οι καρτούλες μου εκτός από ότι τυπώνονται σε ένα χειρωνακτικό τυπογραφικό πιεστήριο εποχής κόβονται επίσης με το κοπτικό που τρίμαραν παλιά οι φωτογράφοι τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες, δίνοντάς αυτό το υπέροχο δαντελωτό τελείωμα. Το εργαλείο το εντόπισα σχεδόν πεταμένο σε ένα παλιατζίδικο, σε άριστη λειτουργική κατάσταση 🙂

Αυτά! Σας αποχαιρετώ με την δροσιά της λεμονάδας που απολαύσαμε στο προηγούμενο post! Τα ξαναλέμε σύντομα! 🙂